Mały rozmiarem, wielki temperamentem
Dorosły chomik Roborowskiego osiąga zaledwie 4,5–5,5 cm długości i waży około 20–25 gramów. To czyni go najmniejszym gatunkiem wśród popularnych chomików trzymanych w warunkach domowych. Ma charakterystyczną budowę ciała – kulistą, zwartą, z bardzo krótkim ogonkiem (niemal niewidocznym) i dużymi oczami. Jego futro, w typowej wersji dzikiej (agouti), ma piaskowy grzbiet i jasny, niemal biały brzuch, z białymi „brwiami” nad oczami. Obecnie w hodowli spotyka się także odmiany barwne: białe, łaciate, z jasną twarzą (white face) czy ciemniejsze mutacje.
Naturalne środowisko i przystosowania
W warunkach naturalnych chomik Roborowskiego zamieszkuje tereny półpustynne i stepowe, gdzie prowadzi nocny tryb życia. Jest gatunkiem doskonale przystosowanym do życia w suchym klimacie – jego organizm efektywnie gospodaruje wodą, a dieta składa się głównie z nasion, roślin stepowych i drobnych owadów.
Dzięki swoim krótkim kończynom i lekkiej budowie, Roborowski porusza się niezwykle szybko – potrafi przebiec w krótkim czasie wiele metrów, wykonując przy tym charakterystyczne, krótkie zrywy. Jest to jeden z najbardziej ruchliwych i trudnych do uchwycenia gatunków chomika.
Zachowanie i temperament
Chomiki Roborowskiego są zwierzętami wyjątkowo niezależnymi i nieprzyzwyczajonymi do bezpośredniego kontaktu z człowiekiem. Choć nie są agresywne, bardzo rzadko pozwalają się brać na ręce, a próby ich chwytania często kończą się niepowodzeniem. Zamiast tego, najlepiej obserwować je w dużej, odpowiednio urządzonej przestrzeni, gdzie mogą realizować swoje potrzeby behawioralne.
Są zwierzętami niesamowicie czystymi – wyznaczają sobie miejsce na toaletę i nie brudzą w reszcie klatki, co odróżnia je od innych gatunków chomików. Nie emitują też silnego zapachu.
Warunki utrzymania
Dla Roborowskiego kluczowa jest przestrzeń. Minimalne zalecane wymiary klatki lub akwarium to 100 × 50 cm, ale im większa powierzchnia, tym lepiej. Ściółka powinna być gruba (co najmniej 15 cm), by umożliwić kopanie tuneli, a wyposażenie bezpieczne i pozbawione ostrych krawędzi. Niezbędne są: kołowrotek (średnica min. 20 cm), kryjówki, piasek kąpielowy oraz elementy do eksploracji.
Chomiki Roborowskiego są zwierzętami terytorialnymi – choć zdarzają się doniesienia o spokojnych parach, najbezpieczniej jest trzymać je pojedynczo, by uniknąć walk i stresu. W naturze prowadzą samotniczy tryb życia.
Żywienie
Dieta powinna bazować na dobrej jakości karmie granulowanej dedykowanej dla chomików karłowatych, uzupełnionej nasionami, ziołami i okazjonalnie owadami (np. larwy mącznika). Należy unikać owoców i produktów bogatych w cukry – chomiki Roborowskiego mają skłonność do cukrzycy, choć mniejszą niż dżungarskie.
Rozród
Ciąża u chomików Roborowskiego trwa około 20–22 dni, a w miocie rodzi się zwykle 3–7 młodych. Ze względu na dużą płochliwość i stres, rozród w warunkach domowych powinien być prowadzony wyłącznie przez doświadczonych hodowców, w ściśle kontrolowanych warunkach.
Dla kogo Roborowski?
Chomiki tego gatunku nie są idealne dla dzieci ani osób poszukujących zwierzęcia „do głaskania”. To doskonały wybór dla osób, które chcą obserwować fascynujące zachowania małego ssaka i zapewnić mu jak najlepsze warunki życia – bez narzucania się z kontaktem. Niewielki ciałem, ale wielki charakterem – zachwyca swoją aktywnością i urokiem. Wymaga jednak cierpliwości, spokoju i świadomej opieki. To nie pupil do rąk, ale do serca – jeśli pozwolimy mu być sobą.
