Bliskość jako strategia przetrwania
W środowisku naturalnym – w suchych i chłodnych regionach Chile – przytulanie się do siebie pełni funkcję nie tylko emocjonalną, ale również praktyczną. Badania opublikowane m.in. na łamach Journal of Comparative Physiology B i Ethology wykazały, że koszatniczki śpiące razem w skupiskach zużywają mniej energii na ogrzewanie ciała i utrzymują stabilniejszą temperaturę, co jest istotne w zmiennych warunkach środowiskowych (Vasilieva et al., 2013).
Brak hierarchii w zachowaniach afiliacyjnych
Jednym z najbardziej zaskakujących odkryć dotyczących koszatniczek jest ich egalitarne podejście do kontaktów fizycznych. Jak opisano w Discover Magazine, osobniki nie wykazują silnej hierarchii dominacji podczas przytulania się – inicjować bliski kontakt może każdy członek grupy, niezależnie od wieku czy pozycji w stadzie. Obserwacje wykazały, że nawet osobniki, które wcześniej się nie znały, chętnie dzielą wspólną przestrzeń do odpoczynku, co jest rzadkością w świecie gryzoni.
Neurobiologia bliskości
Naukowcy badający neurobiologiczne podstawy przywiązania u koszatniczek zaobserwowali, że bliski kontakt z innym osobnikiem powoduje uwalnianie oksytocyny – tzw. hormonu przywiązania – zarówno u samców, jak i samic. To pokazuje, że przytulanie pełni ważną funkcję regulacyjną dla emocji i stresu. Koszatniczki oddzielone od grupy wykazują objawy niepokoju, a powrót do kontaktu fizycznego z towarzyszami przywraca równowagę behawioralną (Wey et al., 2018, Behavioral Ecology and Sociobiology).
Zachowania społeczne a dobrostan w warunkach domowych
W warunkach domowych zachowania te są nadal obecne i widoczne. Opiekunowie koszatniczek bardzo często obserwują, jak ich pupile śpią przytulone w hamakach, domkach lub kątach klatki. Często jedna koszatniczka opiera głowę na drugiej, leży na niej, a czasem wręcz okrywa ją ciałem. Takie zachowania są naturalne i nie powinny być tłumione – wręcz przeciwnie, samotne trzymanie koszatniczki to poważny błąd, który może prowadzić do problemów psychicznych i behawioralnych.
Wnioski dla opiekunów
Bliskość fizyczna i możliwość przytulania się to nie tylko uroczy obrazek – to fundamentalna potrzeba tych zwierząt. Koszatniczki uczą nas, że relacje społeczne i dotyk mogą być źródłem poczucia bezpieczeństwa, komfortu i stabilizacji. Dlatego każdy opiekun powinien zapewnić im towarzystwo co najmniej jednego innego osobnika oraz warunki sprzyjające takim kontaktom – przestrzenie do wspólnego spania, ukrywania się i odpoczynku.
